Autorskie prawa majątkowe, w przeciwieństwie do autorskich praw osobistych, to prawa zbywalne i ograniczone w czasie. Tym samym, po upływie wyznaczonego przez ustawodawcę okresu ochrony prawa te wygasają, przechodząc do tzw. domeny publicznej, co oznacza możliwość swobodnego i nieodpłatnego korzystania z utworu.

 Zgodnie z art. 36 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (zwana dalej „Pr. Aut.) z zastrzeżeniem wyjątków przewidzianych w ustawie, autorskie prawa majątkowe gasną z upływem lat siedemdziesięciu:

1. od śmierci twórcy, a do utworów współautorskich – od śmierci współtwórcy, który przeżył pozostałych;
2. w odniesieniu do utworu, którego twórca nie jest znany – od daty pierwszego rozpowszechnienia, chyba że pseudonim nie pozostawia wątpliwości co do tożsamości autora lub jeżeli autor ujawnił swoją tożsamość;
3. w odniesieniu do utworu, do którego autorskie prawa majątkowe przysługują z mocy ustawy innej osobie niż twórca – od daty rozpowszechnienia utworu, a gdy utwór nie został rozpowszechniony – od daty jego ustalenia;
4. w odniesieniu do utworu audiowizualnego – od śmierci najpóźniej zmarłej z wymienionych osób: głównego reżysera, autora scenariusza, autora dialogów, kompozytora muzyki skomponowanej do utworu audiowizualnego;
5. w odniesieniu do utworu słowno-muzycznego, jeżeli utwór słowny i utwór muzyczny zostały stworzone specjalnie dla danego utworu słowno-muzycznego – od śmierci później zmarłej z wymienionych osób: autora utworu słownego albo kompozytora utworu muzycznego.

Jeżeli bieg terminu wygaśnięcia autorskich praw majątkowych rozpoczyna się od rozpowszechnienia utworu, a utwór rozpowszechniono w częściach, odcinkach, fragmentach lub wkładkach, bieg terminu liczy się oddzielnie od daty rozpowszechnienia każdej z wymienionych części (art. 37 Pr. Aut.)

Czas trwania autorskich praw majątkowych liczy się w latach pełnych następujących po roku, w którym nastąpiło zdarzenie, od którego zaczyna się bieg terminów.

Należy pamiętać, że skrócenie lub wydłużenie czasu ochrony poprzez czynności prawne jest niedopuszczalne. Dlatego też wszelkie klauzule umowne przewidujące takie możliwości są bezskuteczne. 

Wyżej opisane rozwiązanie przyjęte przez ustawodawcę, ograniczające w czasie ochronę autorskich praw majątkowych, ma na celu umożliwienie społeczeństwu powszechnego dostępu do dóbr kultury. Ułatwia również proces poszukiwania uprawnionych, po wielu latach od śmierci pierwotnego twórcy.