Pojęcie spółki jawnej zostało zdefiniowane w art. 22 z dnia 15 września 2000 r. (KSH), który stanowi, że spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową. 

Umowa spółki powinna być zawarta na piśmie pod rygorem nieważności. Wskazać jednak należy, że jeżeli wkładem do spółki któregokolwiek ze wspólników będzie własność nieruchomości, koniecznym będzie, po zarejestrowaniu spółki, zawarcie odrębnej umowy w formie aktu notarialnego, przenoszącej własność tej nieruchomości na rzecz spółki. W tym zakresie rozstrzygnął w postanowieniu z dnia 14 stycznia 2015 r. Sąd Najwyższy, w sprawie o sygn. akt II CSK 85/14 wskazując, że:

Sposób przeniesienia przez wspólnika własności nieruchomości na spółkę jawną – ze względu na odrębność w zakresie formy zawarcia umowy dotyczącej zawiązania takiej spółki – jest odmienny. Podejmowane w doktrynie próby pogodzenia unormowań przyjętych w kodeksie spółek handlowych dla spółki jawnej z przepisami kodeksu cywilnego dotyczącymi przeniesienia własności nieruchomości, zaowocowały poglądem, że jeżeli przedmiotem wkładu do spółki jawnej ma być własność nieruchomości, to umowa spółki jawnej powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. Według innego stanowiska, obok umowy spółki sporządzonej w formie zwykłej pisemnej, należy równolegle zawrzeć dodatkową umowę w formie aktu notarialnego, której przedmiotem jest samo zobowiązanie do wniesienia wkładu. Takich konstrukcji ustawodawca zapewne chciał uniknąć, wprowadzając uproszczone regulacje prawne dotyczące tworzenia i funkcjonowania spółki jawnej oraz ustanawiając tylko zwykłą formę pisemną umowę zawiązującej spółkę. Z tych względów obie przedstawione konstrukcje dotyczące sposobu przeniesienia na spółkę jawną własności nieruchomości deklarowanej jako wkład, budzą uzasadnione wątpliwości. Za bardziej przekonujący uznać należy pogląd dopuszczający możliwość zawarcia umowy spółki jawnej w formie przewidzianej w art. 23 KSH, a więc w formie pisemnej zwykłej także wtedy, gdy przedmiotem wkładu jest nieruchomość. W takim jednak przypadku konieczne jest zawarcie umowy przenoszącej własność nieruchomości na spółkę – po jej rejestracji.

Od nowelizacji ustawy Kodeks spółek handlowych, wprowadzonej ustawą o zmianie ustawy Kodeks spółek handlowych oraz niektórych innych ustaw, ustawą z dnia 28 listopada 2014 r., wprowadzono możliwość zawarcia umowy spółki jawnej za pomocą formularza umowy udostępnionego w systemie teleinformatycznym i opatrzenia umowy kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym. Celem zmian było ułatwienie możliwości zawiązywania spółek, przy czym liczyć się należy z istotnym ograniczeniem w zakresie treści zawieranej w ten sposób umowy. Dla takiej spółki jedynymi możliwymi wkładami są tylko wkłady pieniężne. Umowa spółki jawnej jest zawarta po wprowadzeniu do systemu teleinformatycznego wszystkich danych koniecznych do jej zawarcia i z chwilą opatrzenia ich podpisami elektronicznymi wspólników. 

Umowa spółki jawnej powinna zawierać: 1) firmę i siedzibę spółki; 2) określenie wkładów wnoszonych przez każdego wspólnika i ich wartość; 3) przedmiot działalności spółki; 4) czas trwania spółki, jeżeli jest oznaczony.

Firma spółki jawnej powinna zawierać nazwiska lub firmy (nazwy) wszystkich wspólników albo nazwisko albo firmę (nazwę) jednego albo kilku wspólników oraz dodatkowe oznaczenie „spółka jawna”.

Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 maja 2017 r., sygn. akt II GSK 2460/15, Dla rozstrzygnięcia sporu dotyczącego możliwości zastosowania skrótu firmy spółki jawnej, podstawowe znaczenie mają przepisy Kodeksu spółek handlowych, które jako przepisy szczególne derogują normę ogólną zawartą w Kodeksie cywilnym, odsyłając do tej ostatniej ustawy tylko w sprawach nieuregulowanych w KSH (art. 2 KSH). Zgodnie natomiast z art. 24 § 1 KSH firma spółki jawnej powinna zawierać nazwiska lub firmy (nazwy) wszystkich wspólników albo nazwisko albo firmę (nazwę) jednego albo kilku wspólników oraz dodatkowe oznaczenie „spółka jawna”. A w myśl § 2 dopuszczalne jest używanie w obrocie skrótu “sp. j.”. Oznacza to, że zastosowanie skrótu polegającego na pominięciu imion i nazwisk wspólników spółki – jest niedopuszczalne.